rozgrywka

rozgrywka
{{stl_3}}rozgrywka {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}rɔzgrɨfka{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_10}}f {{/stl_10}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_11}}1) {{/stl_11}}{{stl_12}}sport {{/stl_12}}{{stl_14}}Spiel {{/stl_14}}{{stl_15}}nt, {{/stl_15}}{{stl_14}}Begegnung {{/stl_14}}{{stl_15}}f {{/stl_15}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_11}}2) {{/stl_11}}{{stl_22}}rozgrywki {{/stl_22}}{{stl_37}}Pl {{/stl_37}}{{stl_12}}pol {{/stl_12}}{{stl_14}}Intrigen {{/stl_14}}{{stl_15}}fPl, {{/stl_15}}{{stl_14}}Intrigenspiele {{/stl_14}}{{stl_15}}ntPl {{/stl_15}}

Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • rozgrywka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc rozgrywkawce; lm D. rozgrywkawek, zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} działanie w celu zapewnienia sobie zwycięstwa w sporze, konflikcie; walka, zmaganie się : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rozgrywka — ż III, CMs. rozgrywkawce; lm D. rozgrywkawek 1. częściej w lm «walka mająca o czymś rozstrzygnąć, taktyczne posunięcie w sporze o coś, ścieranie się sprzecznych sił» Rozgrywki dyplomatyczne, parlamentarne, polityczne. Zakulisowe rozgrywki.… …   Słownik języka polskiego

  • gra — ż IV, CMs. grze; lm D. gier 1. «zabawa towarzyska prowadzona według pewnych zasad, niekiedy połączona z hazardem, granie; w sporcie: rozgrywka prowadzona między zawodnikami lub zespołami według zasad określonych regulaminem danej dyscypliny;… …   Słownik języka polskiego

  • Медвежатник (фильм) — У этого термина существуют и другие значения, см. Медвежатник. Медвежатник The Score …   Википедия

  • batalia — ż I, DCMs. batalialii; lm D. batalialii (batalialij) przestarz. «walna bitwa» przen. dziś żywa «rozgrywka» Stoczyć batalię o coś, ażeby coś uzyskać. ‹wł., fr.› …   Słownik języka polskiego

  • finał — m IV, D. u, Ms. finałale; lm M. y 1. «zakończenie, koniec» Smutny, tragiczny finał. Finał prac, rozmowy, uroczystości, zabawy. 2. muz. «część końcowa utworu muzycznego, mającego kilka części; część końcowa każdego aktu opery» 3. «w zawodach… …   Słownik języka polskiego

  • konkurencja — ż I, DCMs. konkurencjacji; lm D. konkurencjacji (konkurencjacyj) 1. «rywalizacja, współzawodnictwo między poszczególnymi osobami lub grupami zainteresowanymi w osiągnięciu tego samego celu» Nieuczciwa konkurencja. Wytrzymać konkurencję. 2. pot.… …   Słownik języka polskiego

  • pojedynczy — 1. «występujący sam jeden, oddzielnie, osobno; rozpatrywany w oderwaniu od innych, jeden z wielu; jednostkowy, poszczególny» Chwytać z rozmowy tylko pojedyncze słowa. Pojedynczy wypadek o niczym nie świadczy. Szukać pojedynczego pokoju. ∆ jęz.… …   Słownik języka polskiego

  • pokerowy — pokerowywi przym. od poker Karty pokerowe. Rozgrywka pokerowa. ◊ Twarz pokerowa «twarz nieprzenikniona, taka, z której trudno odgadnąć myśli, uczucia itp.» …   Słownik języka polskiego

  • półfinał — m IV, D. u, Ms. półfinałale; lm M. y sport. «w zawodach sportowych: ostatnia przed finałem rozgrywka między zwycięzcami ćwierćfinału» …   Słownik języka polskiego

  • rewanż — m II, D. u; lm M. e, D. ów 1. «odwzajemnienie się, odpłacenie się komuś za coś czymś podobnym; odwet» Dać komuś rewanż za coś. Dać komuś coś w rewanżu. Wziąć na kimś rewanż. Wziąć rewanż za coś. 2. «powtórne spotkanie w zawodach sportowych i… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”